Biegła przed siebie węsząc, czy przypadkiem nie upoluje jakiegoś człowieka. W pewnym momencie poczuła zapach chłopczyka. Zatrzymała się kawałek od domu i patrzyła uważnie na jedno z okien. Po chwili podeszła bezszelestnie do okna i zajrzała do środka. Widząc małego chłopczyka pomazanego kredką, zaśmiała się cicho. Zakryła sobie usta dłonią, żeby tylko ktoś jej nie usłyszał. Oparła się łokciami o parapet i patrzyła z zafascynowaniem na chłopczyka a na jej twarzy cały czas gościł wesoły uśmiech.

Na początku chciała uciec w wampirzym tempie, ale uznała że nie ma takiej potrzeby. Kiedy chłopiec dotknął swoją malutką dłonią szyby, ona przyłożyła dłoń po drugiej stronie. Patrzyła na niego swoimi czerwonymi tęczówkami i słysząc pytanie chłopczyka, zaśmiała się cicho. Pokręciła przecząco głową.
-Nie ciocia...Charlotte...
Powiedziała do chłopczyka mając nadzieję, że ją usłyszy. Był taki słodki, niewinny, bezbronny. Rozglądając się po pokoju dostrzegła łuk leżący na stoliczku. Zaśmiała się cicho i znów przeniosła wzrok na chłopczyka.

Zaśmiała się melodyjnie słuchając co chłopczyk mówi o swoich oczach. Przytaknęła głową i wyszczerzyła zęby w uśmiechu. Widząc, ze chłopczyk chce otworzyć okno odsunęła się trochę lecz gdy zaczął mieć z tym problemy, pomogła mu. Bez żadnych przeszkód otworzyła okno.
-Już naprawione
Powiedziała do niego ciepły głosem.

Ostatnio edytowany przez Charlotte (2010-06-19 13:57:04)

Zaśmiała się i oparła ręką o parapet na którym siedział chłopiec.
-Wiesz...tata miał rację. Jesteś jeszcze za mały, ale jeszcze trochę i będziesz naprawiał nie tylko okna
Powiedziała ciepłym głosem. Uśmiechnęła się szeroko słysząc komplement od malucha.
-Dzięki mały, ty też
Powiedziała śmiejąc się cicho i rozczochrała mu śliczne loczki. Spojrzała na jego łuk i po chwili znów przeniosła wzrok na chłopca.
-Widzę że lubisz "polować"
Zaśmiała się cichutko.

Zastanowiła się przez chwilę patrząc w niebo po czym przeniosła wzrok na chłopczyka.
-Chyba wolę polować...ale nie tak jak ty.
Powiedziała patrząc na niego z przekrzywioną głową na bok.
-Wiesz, według mnie wiewiórka to jeszcze trudniejsze zwierze do złapania niż niedźwiedź. Taka mała ruda wiewióra ucieka i ucieka i jest mała, przez co trudno ją złapać.
Powiedziała śmiejąc się cicho.
-Na razie, zostań przy wiewiórkach
Dodała.

Kiwała głową słuchając postanowień chłopczyka związanych ze skórą niedźwiedzia. Wolała nie mówić mu o pumach bo jeszcze by się dzieciak na nie przeniósł.
-No cóż...mama penie byłaby bardzo zadowolona. Ale ja i tak wolę wiewiórki.
Powiedziała patrząc na niebo.
-Te małe wiewióry genialnie machają ogonami.! Raz w prawo, raz w lewo.!
Powiedziała machając ręką przed swoim nosem i śmiejąc się cicho. Spojrzała na niego.
-A no inaczej, lepiej żebyś nie wiedział.
Machnęła ręką.

Ostatnio edytowany przez Charlotte (2010-06-19 18:26:12)

Pokazała mu język i zaśmiała się.
-Ja i tak wolę wiewiórki
Powiedziała chichocząc. Spojrzała na chłopczyka i uniosła brew do góry.
-Wiesz...nie za bardzo